2006 yılından itibaren müze hâline dönüştürülen Ulucanlar Cezaevi'nin daracık hücre ve koğuşlarında dolaşırken ilk dikkatimi çeken, mahkûm yakınlarından birinin mektubundaki satırlar oluyordu. Böylesine elem ve hasret kokan satırlar, kimi ziyaretçileri hüzne boğarken, bazılarının da buğulanan gözlerine şahit oluyordum. 2006 yılında kapatılma kararı alındığında, dönemin Altındağ Belediye Başkanı Veysel Tiryaki'nin şahsi gayretleriyle müzeye dönüştürülmüş ünlü hapishane. Bu tarihten sonra kapılarını, bir daha açmamak üzere mahkûmlara kapatırken, belki de hiç kapatılmamak üzere müze olarak ziyaretçilere açıyordu soğuk duvarlarını...

Şairlerin dizelerine dökülmüş bu mahpusluk öyküleri, tıpkı burada gün sayan Ahmet Arif'in dizelerindeki gibi:

 Haberin var mı taş duvar?

Demir kapı kör pencere,

Yastığım, ranzam, zincirim,

Uğruna ölümlere gidip geldiğim,

Zulamdaki mahzun resim,

Haberin var mı?

Görüşmecim yeşil soğan göndermiş,

Karanfil kokuyor cigaram

Dağlarına bahar gelmiş memleketimin...

Bu anlamlı ziyarettenm dolayı Halk Oyunları öğretmenimiz Hüseyin Yıldız'a, sevgili öğrencilerimize ve geziye katılan kıymetli velilerimize teşekkür ederiz.